RETROSPEKCJA

W te święta brakowało mi wewnętrznego blasku. Kto jest ze mną trochę bliżej wie dlaczego. Ale nie poddałam się, roztaczałam blask w domu, przynajmniej starałam się... Ktoś mnie bardzo zawiódł, ktoś inny zaskoczył mile podnosząc na duchu. Jakoś przebrnęłam:) Kończy się rok, mam nadzieję, że następny przyniesie ulgę i tego wam wszystkim życzę. Na blogach kończą się już powoli wspomnienia świąteczne, dziś chyba ostatni dzień kiedy 'wypada' jeszcze coś wrzucić w tym klimacie, prawda?:) 

Smutny Anioł

Znowu kolęda nad naszym stołem

Znowu nam w filmie zabraknie klatek

Niesiemy sobie słowa wesołe

Aż ze wzruszenia mięknie opłatek

Proste życzenia bez krzywych spojrzeń

Gniew gdzieś przycupnął jak szara myszka

Przy wigilijnym, świątecznym stole

Śpiew się rymuje z brzękiem kieliszka

Niosą się głosy niby po śniegu

Ktoś zafałszował refren z radości

Ktoś nagle strącił leżący z brzegu

Pusty talerzyk, ten co dla gości

Patrzę przez okno - w nieziemskiej bieli

Patrzę przez okno - w nieziemskiej bieli

Szukam, choć wiem, że odnaleźć nie mogę
Tych co odeszli, tych co zasnęli

W białej zadymce zgubiwszy drogę

Czy smutny anioł usiadł przy oknie

Światło się łamie jak zza witraża

Nie wiem, czy tylko on w świetle moknie

Czy śnieg topnieje na naszych twarzach

Czy śnieg topnieje na naszych twarzach

Robert Kasprzycki

A tu spójrzcie. Przepiękne, lśniące, z ciężkiego, grubego szkła. Cudeńka!

Życzę wam i sobie siły i odwagi w Nowym Roku. Cokolwiek nas spotka, przeżyjmy to w pełni i idźmy do przodu z wiarą, że życie nas jeszcze mile zaskoczy.